Blunderen!

Ik weet niet of ik dit al eerder heb verteld, maar ik heb een schat van een baas, die bovendien net zo veel blundert als ik. Het is ook altijd lachen, gieren, brullen als we samen in het hotel zijn. Ze is trouwens ook gek op cake en taart, dat hebben we ook gemeen.Wij noemen dat trouwens niet snoepen maar een warentest, je moet natuurlijk wel weten wat je de gasten voorschotelt 😉

Verder zijn we allebei ook helemaal niet technisch en daar komt de blunder om de hoek kijken. We hebben internetradio in het hotel, hartstikke leuk met al die zenders. Rock, metal, romantisk, blues en mijn favoriet: de jaren 70. Afgelopen week had ik al gemerkt dat er geen muziek te horen was, stroom gecontroleerd. Niks aan de hand, zeker een slechte internetverbinding. De dag erna kwam ik op mijn werk en het eerste wat Boprghild vroeg was: Yvon, kun je naar Okapi (plaatselijke internetbedrijf) bellen en vragen of ze vandaag langskomen, de radio doet het niet. Ja, geen probleem, maar ik zal eerst Rene vragen of hij weet wat er aan de hand is. Rene is onze gewaardeerde kok en heeft verstand van zulke dingen. Hij heeft alles gecontroleerd en kwam tot de conclusie dat er niets mis was met de radio. Hij draaide aan de volumeknop en ja hoor, daar kwam de muziek. Borghild en ik natuurlijk helemaal neer van het lachen.

We hebben er maar een stuk taart op genomen ;-))

Verder ben ik deze week naar de gyenacoloog in Voss geweest en natuurlijk had ik de pech dat het een Deen was en aangezien ik problemen heb met de Deense taal werd dat een uitdaging.  Iedereen weet dat ik een levendige fantasie heb en dat we elke dag ca 60 Denen bij het ontbijt en avondeten hebben. En elke avond vraag ik de jongens of het eten gesmaakt heeft. En ja, ik kreeg de bijna niet te weerstane neiging om, na afloop van het onderzoek, te vragen of het eten smaakte. Heb het natuurlijk niet gevraagd maar ik begon wel hardop te lachen, uff. Heb direct een sms-je naar Borghild gestuurd met hele verhaal. Om te gillen vond ze het, haha.

Er is trouwens niets aan de hand hoor, maar ik moest het 2-jaarlijkse uitstrijkje laten maken.

Na het bezoek aan de dokter was het natuurlijk tijd voor een bakkie, dus ik naar mijn stamkoffiehuis. De deur gaat naar buiten open en verdomd, iedere keer opnieuw denk ik dat die naar binnen opengaat en aangezien ik nooit wacht tot een deur open is knal ik iedere keer met mijn kop tegen de deur. En dan zullen jullie denken, als ze naar buiten gaat houdt ze er rekening mee. MIS!!! Ik trek met volle kracht aan de deur terwijl ik gelijk naar buiten wil lopen en eindig met de deur tegen mij hoofd.

En zo gaan de dagen hier in Eidfjord ;-))

groetjes